சரசர அவசர வாழ்க்கை

ஒரு மழைநாளின் அந்திப்பொழுதில்,
அலுவலகத்தினின்று வீடு திரும்பும்பொழுது,
ஆஸ்டின் சாலைநெரிசலில்
இரண்டு மணிநேரம்
சிக்கிய போது எழுதியது....


பாதை எங்கும் 
புதிதாய்க் குளித்த 
பழைய மரங்கள்

மழையில் முகம் கழுவி
மேகத்தால் துடைத்துக்கொண்டு
சூரியனைத் தொலைத்துவிட்டு
பொட்டிட்டுக்கொள்ள
வானம் நிலவைத்
தேடும் நேரம்...

மழையாய்க் கரைந்த மேகம்
மறு பிறவி எடுக்கக்
காத்திருக்கும் நேரம்...

வானம் போர்த்திய 
ஓட்டைச் சால்வையினூடே
சிமிட்டும் மின்மினிக்கண்கள்...
காற்றும் ஓய்ந்து போய்
சற்று ஓய்வெடுக்கும் நேரம்...

இரவின் வருகைக்கு
இயற்கையின் ஒத்திகை...

மனிதன் மட்டும்
மனிதன் மட்டுமே...

சாலைகளடைக்கும் வாகனங்களில் 
நிலத்தடி ஊர்திகளில்
கடல் மிதவைகளில்
விமானப் பறவைகளில்
வான் அளாவும்  
கட்டடச் சிறைகளில்...

கடிகார முட்களின் ஆயுட்கைதியாய்
அட்டவணைப் பித்தனாய்
வட்டரங்குக் குரங்காய்...

விடுதலையில்லை
வேட்கையுமில்லை
அண்டமா பிரபஞ்சத்தில்
தானொரு புள்ளி
தானென்ற தெளிவுமில்லை

விதிச்சுழலின் பிடியில்
மணிப்பொறியின் வளையில்
வாழ்விட்டுச் செல்லும் பாதையில்...